چه کردی تو این شهر با رفتنت که پیر و جوون میشن هر دم فدات داره تیشه بر ریششون میزنه تن پاره و پیکر سر جدات تو ققنوسی و شعله های تنت داره کاخ بیداد و می لرزونه همون آتیشی که به قلبت نشست تر و خشک دشمن رو می سوزونه فرودگاه فرودگاه به دنبال پرواز توی برف و بارون تو اروند و کارون سراغ خدا از فشنگا گرفتی و اِسم تو عطر لبای شمیرون دلامونو آتیش زده داغ تو مثل استخون تو گلومونه غم می گیریم ولی انتقام تو رو میدیم دستامونو به دستای هم تو سردار دلهایی و ما همه به سربازی راه تو دلخوشیم آهای سربه دارای کرب و بلا بیایین که ما نغمه ی چاوشیم داره می خونه آسمونی ها رو همون خورشیدی که رو نیزه است هنوز اگه مرد میدونی از پانشین اگه شمع راهی سراپا بسوز