توی سینش پره بغضه
روی لبهاش پر آهه
ولی با این همه غصه مادر تو رو به راهه
جگرش خونه ولی باز پای عکس تو می خنده
به یاد زخم تن تو بال کفترو می بنده
با همین قد خمیده با صلابت و غیوره
فک نکن که کم میاره مادر شهید صبوره
وقته دلتنگی که میشه با مزارت هم نشینه
الگوی مادرت عمری حضرت ام البنینه
آرزوش بود که بزرگ شی رخت دامادی بپوشی
فک نمی کرد که با زخما
یه روزی تو زیر و رو شی
با همین قد خمیده با صلابت و غیوره
فک نکن که کم میاره مادر شهید صبوره
عاقبت برگشتی از راه می دونست که برمی گردی
روز تشییع تو می گفت مادرت رو پیر کردی
خیلی مدیونته مادر کاری کردی رو سفید شه
آرزوش بود که یه روزی با تو مادرِ شهید شه
با همین قد خمیده با صلابت و غیوره
فک نکن که کم میاره مادر شهید صبوره
